Jakiś czas temu chwaliłam się na facebooku eksperymentem z farbami w spreju. Podtrzymuję, że to był pierwszy i ostatni raz, kiedy spróbowałam pójść na łatwiznę, żeby pomalować coś w dwie minuty i mieć spokój. Szorowanie półek na drugim końcu pokoju dało mi w kość. Całe szczęście, że pokój był przed remontem i pomalowaną sprejem podłogę…
To było cudowne lato – słoneczne, pogodne, czasem nawet nieco za gorące. Na początku wakacji nakupowałam drewnianych pudełek, żeby mieć co robić. Zrobiłam jedno, które już od dłuższego czasu miałam w planach, a reszta zostanie mi na jesień (albo na zimę).
…albo warsztaty talerzowe.
Zapraszam Was na krótką wycieczkę w przeszłość, do pewnego przedszkola, w którym w styczniu tego roku sprawdzałam czy dzieci dadzą sobie radę z decoupage. I wiecie co? Wszystkim poszło znakomicie!
Dokładnie rok temu skończyłam pierwszą, zimą udało mi się z drugą, a niedawno zrobiłam trzecią – ostatnią. Trzy skrzynie dla trojga dzieci.
Czas był bezlitosny. Ubywało mi dni, a ja nie miałam nic. Ani planu, ani nawet pomysłów. Jak człowiek jest niezorganizowany i niezdecydowany, to potem trzeba improwizować, robić jakieś czary-mary. No i właśnie to zrobiłam w tym roku z okazji urodzin mojego najstarszego dziecka.
Nie było mnie przez trzy tygodnie i dziś wracam z krótkim, miłym wpisem o przyjemnej, relaksującej pracy, która jest cudowną odskocznią od niełatwej i często stresującej codzienności.