Od jakiegoś czasu zamiast wyrzucać odcięte skrawki papieru staram się wykorzystać je w kartce. Bardzo lubię to powolne doklejanie kolejnych elementów, które zazwyczaj lądowały w koszu, a już najbardziej cieszy mnie, gdy po skończonej pracy nie zostaje do wyrzucenia nic. Zobaczcie dwie najnowsze kartki.
Lubię kiedy pomysły same wpadają do głowy, ale czasami zmagam się z totalną pustką, z brakiem jakiegokolwiek, choćby zalążka pomysłu. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, gdy na siłę, na teraz i w tej chwili, potrzebuję natchnienia, jakiejś zachwycającej koncepcji. Tak właśnie próbowałam wymyślić wieszak.
W czerwcu zrobiłam jedną, w lipcu, którego minęła już ponad połowa, też zrobiłam jedną. Czekam aż zaczną trząść mi się ręce, aż już nie będę mogła wytrzymać dłużej bez cięcia i przyklejania. Ale na razie oddaję się, z lekkimi wyrzutami sumienia, letniemu lenistwu.
Dokładnie rok temu skończyłam pierwszą, zimą udało mi się z drugą, a niedawno zrobiłam trzecią – ostatnią. Trzy skrzynie dla trojga dzieci.
Pod tym intrygującym (nieprawdaż?) tytułem kryje się opowieść i zdjęcia, które trochę napawają mnie dumą, ale też trochę wstyd, że można uprawiać taką prowizorkę. Chociaż w sumie jakie to ma znaczenie?
Dwa miesiące budowałam łódź. Taką z prawdziwego zdarzenia, nie byle jaką, z kotwicą, żaglem, sterem i bocianim gniazdem. Oczywiście nie sama, miałam swoich pomocników. Proszę państwa, oto Postrach Mórz!
W ciągu ostatniego miesiąca zrobiłam jedną kartkę i gdy kilka dni temu miałam zrobić kolejną, aż mnie odurzył zapach kleju (chociaż wcale nie jest jakoś bardzo wonny), zachwycił dźwięk przycinanego papieru i widok tych wszystkich fragmentów, z których tworzy się całość. Ja wiem, że to może dziwnie brzmi i ciężko sobie to wyobrazić, ale tak…